Η επιλογή σύγχρονων μεθόδων προεγχειρητικού ελέγχου, που με την μέγιστη ασφάλεια και ακρίβεια μπορούν να υπολογίσουν την εγχειρησιμότητα του ασθενούς και την εξαιρεσιμότητα του όγκου, αποτελεί καθοριστικό σημείο στη θεραπευτική στρατηγική, διότι αρχικά σταθμίζει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα και τελικά καθορίζει την δυνατότητα εφαρμογής της χειρουργικής θεραπείας.
Διαβαθμισμένα και εξατομικευμένα λοιπόν, ανάλογα με τα ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενούς και του προβλήματός του, κάθε ασθενής πρέπει να υποβάλλεται σε συγκεκριμένες εξετάσεις που έχουν την δυνατότητα να υπολογίσουν την εγχειρησιμότητα και την εξαιρεσιμότητα, όπως οι παρακάτω:
- Σπιρομέτρηση (μελέτη μηχανικής αναπνευστικού συστήματος)
- Ικανότητα διάχυσης μονοξειδίου του άνθρακα [DLco] (λειτουργική ικανότητα πνευμονικού παρεγχύματος)
- VO2max (καρδιοαναπνευστική συνεργασία ή αλληλεπίδραση)
- Διαθωρακικό υπερηχοκαρδιογράφημα
- Σπινθηρογράφημα αιμάτωσης (ή αερισμού-αιμάτωσης) πνευμόνων
- Δυναμική ηχογραφία των πνευμόνων
- Διαθωρακική υπερηχογραφία πνευμόνων
- Αξονική τομογραφία
- Μαγνητική τομογραφία
- PET-CT
- Video Βρογχοσκόπηση
- Ενδοβρογχικό υπέρηχο (EBUS)
